تأثیر تمرینات ورزشی همزمان (استقامتی- قدرتی) و بی تمرینی بر غلظت لپتین و انسولین پلاسما در کودکان چاق

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرینات ورزشی همزمان (استقامتی، قدرتی) و بی تمرینی بر میزان لپتین و انسولین پلاسما در کودکان چاق بود. روش شناسی: 24 نفر از پسران چاق (با شاخص توده بدنی بیشتر از 28 و دامنه سنی 11 تا 13 سال) داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرینات استقامتی و مقاومتی را انجام دادند. شدت، حجم و مدت تمرینات به تدریج و فزاینده افزایش یافت. پس از پایان 12 هفته تمرینات ورزشی از گروه تجربی خواسته شد تا به شیوه زندگی کم تحرک قبلی خود برای 4 هفته آینده بدون فعالیت ورزشی برگردند (مرحله بی تمرینی). در شرایط مشابه خون گیری و سنجش ترکیب بدن در گروه تجربی در 3 مرحله(پیش آزمون، پس از برنامه تمرینی و بعد از بی تمرینی) و در گروه کنترل در 2 مرحله (پیش آزمون و پس از برنامه تمرینی) انجام شد. نتایج: یافته های تحقیق نشان می دهد که 12هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی موجب کاهش معنی دار سطوح لپتین و انسولین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل شد (05/0p<). به علاوه مشخص شد پس از 4 هفته بی تمرینی (پایان هفته شانزدهم) غلظت های لپتین و انسولین در گروه تجربی، به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که انجام تمرینات ورزشی منظم موجب کاهش معنی دار لپتین و انسولین در کودکان چاق می گردد. سازگاری های ناشی از تمرینات ورزشی با بی تمرینی برگشت پذیرند. بنابراین توصیه می شود که کودکان چاق باید برای شرکت منظم در فعالیت های ورزشی تشویق شوند.